Efuel als alternatieve energiedrager. Gaat dat slagen?

Zoals bekend wil de Europese Commissie dat er vanaf 2035 alleen nog nieuwe auto’s worden gemaakt die elektrisch worden aangedreven of op waterstof rijden. Duitsland schijnt het politieke geitenpaadje te hebben gevonden om hier, onder de zware druk van de Duitse autolobby, onderuit te komen met nog een andere alternatieve energiedrager: e-fuel. Dit is een brandstof die je gewoon kunt tanken en waar je op kunt rijden. Goed nieuws voor de brandstofauto want die kan ook na 2035 nog een tijdje door, waar het de (Duitse) autolobby om te doen is. Maar wat is e-Fuel precies? En waar komt deze energiebron vandaan? Is efuel tanken een serieus alternatief voor het elektrisch rijden? Of zelfs een bedreiging?

Efuel tanken, hoe werkt dat?

In het kort, e-fuel is een vervangende synthetische (kunstmatige) brandstof gemaakt van opgevangen CO2 en hernieuwbare energie. Naast waterstof is er met e-fuel opnieuw een emissievrij alternatief voor het elektrisch rijden. Interessant aspect aan e-fuel is dat het een brandstof is die je kunt tanken. Dus waar je zo mee kunt rijden. Het betekent dat de autobezitter zijn/haar auto niet hoeft te vervangen terwijl er wel emissievrij wordt gereden. Dit klinkt allemaal prachtig natuurlijk en dat is het ook wel, maar er zijn wel een paar flinke kanttekeningen te plaatsen en het gaat nog jaren duren voor eFuel wereldwijd kan worden ingezet als alternatieve energiebron.

Hoe wordt e-Fuel gemaakt?

Om water te splitsen in zuurstof en waterstof is elektriciteit nodig. Dit proces heet elektrolyse en lijkt sterk op het chemische proces dat plaats vindt wanneer je op waterstof rijdt. Dan wordt namelijk waterstof omgezet in water en elektriciteit. De waterstof uit de elektrolyse wordt samengevoegd met CO2 om tot een mengsel te komen dat e-methanol heet. De e-methanol is de basisgrondstof voor de e-fuel die je als brandstof kunt tanken. Vergelijk dit met ruwe olie. Er moet dus nog wel wat gebeuren om e-methanol (de ruwe olie) om te bouwen tot e-fuel om er mee te kunnen rijden. Vloeibare e-methanol kan getransporteerd worden om overal ter wereld in raffinaderijen te laten omzetten in e-fuel. Tijdens het rijden op e-fuel stoot de auto CO2 uit. Maar dit is wel de CO2 die eerder in het chemische proces aan de waterstof is toegevoegd. Dit maakt het rijden op e-fuel per saldo CO2-neutraal.

Om waterstof aan te maken is dus elektriciteit nodig. E-fuel is pas echt groen wanneer deze elektriciteit duurzaam is opgewekt. En dat gaat met zonne- en windenergie. De CO2 kan gewoon uit de lucht worden gehaald of uit productieprocessen gefilterd. Ook is water nodig voor de elektrolyse. Daarom vindt de productie van e-methanol vaak aan zee plaats. Niet alleen vanwege de transport overzee van de e-methanol, maar ook dat het er veel waait het en er volop zeewater voorhanden is. Nadeel van zeewater is dat het ontzilt moet worden, waar weer veel energie voor nodig is.

En hier zijn we aanbeland op de grootste uitdaging van e-Fuel als alternatieve brandstof. De brandstof e-Methanol (alsook waterstof) wordt idealiter gemaakt wanneer er een overschot is aan duurzaam opgewekte energie. Maar dat overschot komt slechts af en toe voor. Veel en veel te weinig om een miljard auto’s wereldwijd van e-Fuel te voorzien. Er moet dus gigantisch veel extra productiecapaciteit worden ingezet om het gebruik van e-fuel te doen slagen. Het is nog maar de vraag hoe ver het staat met e-Fuel in het jaar 2035 en of er dan al voldoende van deze energiedrager beschikbaar is om het Europese fossiele wagenpark er op te laten rijden.

e-fuel project in Chili waar Porsche in heeft geinvesteerd

Ontwikkelingen e-fuel

De verwachting is dat huidige fabrikanten hun elektrische auto’s door blijven ontwikkelen maar daarnaast ook een industrietak voor e-fuel opzetten. Porsche bijvoorbeeld heeft een project in Chili opgezet om e-fuel te maken. Op locatie dus, waar het hard waait. Het ligt in de planning om in 2027 al 550 miljoen liter van deze brandstof per jaar aan nte maken. Daarmee zou ruim 1 procent van de huidige Duitse brandstofbehoefte zijn gedekt. Niet alleen de Duitse auto-industrie werkt aan e-Fuel maar ook Stellantis (met uiteraard Opel) geeft aan deze strategie te willen volgen. In de periode 2025 - 2050 verwacht het Franse autoconcern hun productie van 28 miljoen auto’s (sinds 2014) te kunnen laten rijden op de alternatieve brandstof. Andere autoconcerns zullen ongetwijfeld volgen.

Ook is de brandstof interessant voor de transportsector, waar het gewicht van de batterijen voor de lange afstanden nog altijd een showstopper is. Zelfs in de formule 1 ziet men mogelijkheden. In de F1 staat duurzaamheid hoog in het vaandel maar het geluid van ronkende motoren hoort in de F1 nu eenmaal bij de sport. Het gebruik van e-fuel biedt hier nieuw perspectief om CO2-vrij te rijden en wel het grommende motorgeluid te kunnen blijven horen.